Week 17 t/m 22: dat was het dan

Hallo allemaal,

Het is zover, zoals beloofd is hier mijn laatste update. Het is nog niet helemaal doorgedrongen dat dit het einde is, maar toch zal ik mij verplichten om de boel te reflecteren.

De maanden voordat ik naar Bali ging leefde ik in een roes. Ik wist niet precies wat ik kon verwachten, maar ik verwachtte wel veel! Het vergde veel voorbereiding en inentingen, maar ik weet zeker dat het het waard was.
Maar toen ik eenmaal in Bali geland was, werd mijn euforie snel getemperd. Ten eerste stond niemand op mij te wachten, terwijl ik daar wel duidelijke afspraken over had gemaakt. Maar het ergste was het ontvangst van mijn collega's en de woonsituatie. Als je volledig uit je comfort zone stapt, al je zekerheden achter je laat, hoop je goed te worden ontvangen. Helaas kreeg ik het gevoel dat ik als een wegwerpmesje behandeld werd. Ik werd niet bepaald met open armen ontvangen. Daarnaast woonde ik in mijn eentje, terwijl ik er vanuit ging dat er tenminste een andere stagiair was. Door dit ijskoude begin, heb ik nooit echt een klik met mijn collega's gehad. Af en toe nodigde een aantal collega's mij uit voor een avondje uit of voor de film, maar zegde het nog makkelijker af of dachten er niet bij en zeiden 'oh sorry, we waren gisteren toch maar gegaan'. Toen wist ik wel dat ik het niet van mijn collega's moest hebben.

Gelukkig was er wel een ex-stagiair die mij de eerste dagen er door heen sleepte. Ik ontmoette gelukkig snel twee engelse jongens, waarmee ik ongeveer 4 weken kon spenderen. Maar toen zijn weg waren, kwam ik in een soort dipje. Ik merkte dat er eigenlijk alleen maar Duitse studenten waren in Bali die vooral met elkaar omgingen. Daarnaast val je als stagiair een beetje tussen wal en schip. Ik woonde alleen en het klikte ook niet helemaal met mijn collega's. Gelukkig had ik de goede keuze gemaakt om zo snel mogelijk te verhuizen. In het huis waren er gelukkig genoeg mensen waarmee ik Bali kon verkennen. Mijn stage begon stroef, maar naarmate de tijd werd het wat duidelijker voor mij. Uiteindelijk waren mijn managers ontzettend blij met mijn input, altijd mooi om te horen.

Na mijn stage heb ik als toetje nog een week Thailand gedaan. Ik kwam eerst op een plek wat vrij overweldigend was. Om de 5 seconden werd gevraagd of ik naar een ping pong show wilde zien. Uiteindelijk, door veel ladyboys en vrouwen van lichter zede te ontwijken, kwam ik aan bij mijn hostel. Ik heb heb veel hostels meegemaakt, maar dit was toch een van de beste. Er waren vooral mensen die in hun eentje reizen. Voor mij was het ook de eerste keer 'echt' alleen reizen, maar het beviel me super. Ik had helaas niet veel tijd, maar ik wou toch de koh phi phi eilanden zien. Tegen mijn principe in moest ik voor een georganiseerde dagtrip gaan. Echter was het niet duur. Het deed mij een groot plezier dat er geen grote groepen chinezen waren. De trip was goed geregeld, alleen konden we helaas niet zoveel tijd spenderen op het eiland zelf. Maar toch was het zeer mooi om er omheen te varen. Ik probeerde het te onderdrukken, maar ik kon een traantje van geluk niet tegenhouden. Niet alleen omdat ik heel blij was dat mijn Thailand trip goed gelukt was, maar ook dat ik even tijd had om mijn stage te reflecteren.

Bij terugkomst kwam ik er achter dat veel mensen van het hostel waar ik verbleef (Phuket) ook naar Bangkok gingen. Ik had in het hostel onder andere een duits meisje, Kerstin, ontmoet die ook voor het eerst alleen reisde. Toevallig zaten we in Bangkok vlakbij elkaar en was haar vlucht net na mijn vlucht. Dus we konden samen een taxi delen, in een toch onbekende stad voor mij. Toen ik de taxi uitliep, kon ik mijn hostel niet meteen vinden. Ik liep dus op mijn ticket bevestiging te kijken en werd even later aangesproken. De beste man sprak perfect engels en zei dat hij een leraar was. Hij wist waar m'n hostel was en liep met mij mee. Hij zei dat ie veel met Nederlands heeft gewerkt en de beste man wist een goede plek om verder te praten. Ik had er een beetje mijn twijfels over, dus ik deed voorzichtig. Eerst vertelde hij zijn hele levensverhaal, liet foto's zien van zijn zoon en zei dat hij het niet makkelijk had om rond te komen. Toen ging het gesprek ineens over een andere boeg. Hij vroeg aan mij of ik naar de floating market wilde en met de boot over de rivier wou varen. Dit deed bij mij een belletje rinkelen en ik kreeg door dat hij mij via een slinkse manier allemaal troep wou aansmeren. Ik zei dat ik er even over na moest denken en toen liep de zo 'geïnteresseerde' man opeens 3 meter voor met een smoel op half zeven. Ik was er al van op de hoogte dat je beter de tuk tuk tourtjes over moest slaan, maar tegenwoordig pakken ze het wat sluwer aan. Dus mocht je ooit in Bangkok zijn, kijk heel erg uit! Ze proberen je op allerlei manieren veel aan te smeren en het zijn allemaal vriendjes van elkaar.

Het hostel in Bangkok was helaas was minder. Het was wel schoon, maar toen ik de reviews las, moest het een walhalla zijn om nieuwe mensen te ontmoeten. Nou, toen ik aankwam waren het vooral groepjes duitsers, die nauwelijks engels konden. Daarom was ik blij dat ik al iemand kende die hier was. Kerstin vertelde me dat ze wist waar de anderen waren van het vorige hostel. Dus we hadden een soort Phuket reünie wat heel gezellig was. De volgende dag wou ik naar het grand palace gaan. Het was te lopen, maar ook bloedje heet. Eenmaal aangekomen waren er horden met Chinezen, wat mijn gemoedstoestand niet goed deed. Ik moest een uur wachten om alleen een lange broek te huren. Toen ik eenmaal aan de beurt was, werd mij gezegd dat ik alleen gepast kon betalen. Natuurlijk had ik dat niet, dus zeiden ze dat ik eerst een kaartje moest kopen en vervolgens terug te komen. Vervolgens keek ik naar de rij voor de kaartjes en toen vond ik het mooi geweest. Ik had met Kerstin afgesproken om naar plek te gaan waar je goed kon winkelen. Normaal hou ik daar niet zo van, maar toen we eenmaal aankwamen kon je echt alles kopen voor een heel zacht prijsje. Ik denk dat dit toch wel een van beste shopping plekken is die ik gezien heb. Dus voor de liefhebbers, ga naar Bangkok.
Verder beviel Bangkok me wel, het had wat weg van Jakarta, maar dan in een verbeterde versie.

Nou dit was het dan. Ik heb ontzettend veel geleerd, het was soms erg zwaar om volledig in je eentje te zijn, maar ik ben hier wel sterker door geworden (hoe cliché). Stagiaires hebben het niet al te makkelijk, het stagebemiddelingsbureau regelt eigenlijk niks om andere stagiaires te ontmoeten. Ik had hier toch wel een aardig bedrag voor betaald, dus volgende keer kijk ik beter uit. Ook hoorde ik van Arthur dat er nog veel stagiaires heel eenzaam zijn, onder andere een meisje bij een van de partnerbedrijven van Arthur's bedrijf. Zij woonde bij een oude man, ver weg van de bewoonde wereld. Tegen Arthur vertelde ze dat ze elke avond moest huilen van eenzaamheid, dus ze was heel blij om te horen dat ze mijn kamer over kon nemen.

In deze week zal ik in totaal 8 vluchten hebben. Ik moet er nog twee en kom dan aan in het koude kikkerlandje. Ik heb besloten om in september nog een buitenlands avontuur te gaan, waar weet ik nog niet precies, maar wel als student :)
Ik laad nog even mijn telefoon op in de burger king en stap dan in het vliegtuig van Garuda Indonesia!

Tot snel!