Week 2: familie, plezier en kilometers vreten
Door: Irvan
Blijf op de hoogte en volg Irvan
28 Augustus 2014 | Indonesië, Canggu
Trouwe volgers,
Zoals ik had gewaarschuwd, heb ik niet elke dag trouw mijn avontuurtjes opgeschreven. In deze editie zal ik wat sneller door de week heen gaan. Ik heb aardig wat beleefd, maar toch is voor mijn gevoel de week heel vlug gegaan.
Zoals sommige van jullie al op Facebook hebben gezien ben ik vrijdag na het werk naar Jakarta gegaan. Ik werd daar met veel liefde opgehaald door Bibiana, mijn nichtje. Vervolgens heeft zij mij afgezet bij Jalan Jaksa, een backpackers gebied waar Casper verbleef. Het was gelijk vertrouwd en ik trok gelijk een biertje open met Casper, zijn reismaatje Aiden en twee duitsers die zij daar ontmoet hadden.
Op dat moment was het er gezellig druk er was namelijk een evenement bezig met o.a. live bands dit dachten dat ze beter waren dan The Eagles. Vooral de uithalen waren hilarisch.
Uiteindelijk hadden Casper, ik en Sophia (die we daar ontmoet hadden) een doorzakkertje gedaan. Ik zou de volgende ochtend opgehaald worden door Bibiana en familie opgehaald worden om vervolgens naar een safari te gaan.
Na zeer weinig slaap struinde ik naar de plek waar zij mij op zou pikken. Na drie kwartier waren ze er nog niet, dus ging ik op de stoeprand zitten en maakte ik een praatje met de plaatselijke bevolking. Gezien de zware nacht kon ik mijn ogen nauwelijks open houden. Bibiana nam ook haar telefoon niet op, dus ik stond op het punt om weer terug naar bed te gaan. Maar op het moment dat ik opstond, trok het mannetje naast mij aan mijn mouw en zij dat er iemand vanuit de auto naar mij zwaaide. Oke, na precies een uur te laat te zijn vertrokken we. Ik stapte de auto in en viel instant in slaap. Toen ik wakker werd, stopte we voor een huis, waar meer familieleden waren. Ik had nog niet helemaal het besef waar ik was, maar ik kreeg al snel allerlei snacks voorgeschoteld. Na een beetje wakker te zijn geworden begon ik het te begrijpen en na een aantal kopjes koffie was ik weer topfit. En had ik daar de grootste lol, ookal spreekt maar weinig van mijn Indonesische familie redelijk Engels.
Eerst dacht ik dat het safari park redelijk dichtbij was, maar dit scheen in Bogor te zijn. Zonder verkeer was dit een uur rijden, maar zoals jullie wellicht weten is Jakarta een van de drukste steden. Na een helse rit van ruim 4 uur in de file staan, genoten we een uurtje van de safari en pakte daarna een lunch met een verbluffend uitzicht. Gelukkig duurde de terugreis ongeveer 2 uur dus was ik op tijd om weer bij Casper aan te sluiten.
Eenmaal aangekomen gingen we de gebruikelijke barretjes af en hadden dikke vrienden gemaakt met een aantal indonesiers, die tot nu toe om de 5 minuten een bericht sturen wanneer wij weer terug naar Jakarta komen.
De volgende dag namen Casper, Aiden, Sophia en ik afscheid en gingen we allemaal een eigen kant op.
Ik vloog weer naar Bali om weer terug naar de realiteit te gaan. Vanaf maandag waren de dagen redelijk eentonig, gelukkig kon ik elke avond wel afspreken met mijn Britse vrienden Harry en Jack. Wel moet ik zeggen dat wij ons geen een avond verveelden, elke avond waren we weer op een zeer relaxte plek gekomen, waar vriendelijke mensen waren. Zo is het hier vrij normaal dat ze hier films projecteren en dat ze allerlei zitzakken en lounge banken gereed hebben. Daarnaast zijn hier veel bbq's aan het strand waar je voor en schijntje onbeperkt kan eten. Wat eten betref kunnen jullie zien dat het helemaal snor zit.
Ik heb afgesproken dat ik volgende week met hun een lang weekendje naar Ubud ga, om onder andere de vulkano te klimmen en een kapper te pakken :).
Gister was het een interessante dag, er kwam namelijk een oud stagiair. Hij vertelde mij dat hij dit kantoor helemaal heeft verbouwd en dat er voor mij slechts twee bureaus waren met een ventilator waar 8 man aan zat.
Nu is het kantoor aardig goed geregeld bij ons, met een goed werkende airco en zeer comfortabele stoelen, dus ik heb mazzel. Toen vroeg ik aan hem wat hij precies deed. Hij keek in de lucht en moest erg goed nadenken. Ik stootte hem aan en zei dat ik gelukkig niet de enige was die zich schuldig voelde om in het Indonesische tempo hoef te werken. Van te voren dacht ik namelijk dat ik mee zou werken aan de website, maar blijkbaar heeft mijn bedrijf een bedrijf in dienst die de website op zich neemt. Aan de ene kant vind ik dit wel jammer, omdat ik mijn technische kennis wou verbeteren. Aan de andere kant is mijn studie heel breed en kan ik mij gaan richten op andere belangrijke aspecten, zoals gebruikersonderzoeken, marketing en social media.
Sara en Tinie, de meisjes die de eerste dagen zich over mij ontfermde, gaan vrijdagochtend weg. Dus mede omdat er ook een ex stagiair langs kwam, vierde we een soort afscheid/welkom feestje. Na een gezellige avond met gemengde gevoelens was ik weer huiswaarts gekeerd.
Het is fijn dat ik me steeds meer vertrouwd begin te voelen. Samen met Harry en Jack ontmoeten we veel nieuwe mensen. Regelmatig hebben we het er met mensen over, dat over de plek (Canggu) waar wij zitten een hele relaxte sfeer hangt. Er zijn hier veel surferboys, maar ook oudere mensen die geen zin meer hadden in het drukke westerse leven en zochten naar een plek waar tijd geen rol speelt. Daarnaast gelukkig ook redelijk veel mensen die zoals ik niet 24/7 in de drukte willen zijn, maar toch willen genieten van dit eiland. Je maakt hier snel met iemand een praatje, die dan tijdelijk je beste vriend is.
Overall ben ik zeer tevreden mijn keuze tot nu toe en ben ik benieuwd wat mij de komende weken staat te wachten.
Selamat tinggal!
Zoals ik had gewaarschuwd, heb ik niet elke dag trouw mijn avontuurtjes opgeschreven. In deze editie zal ik wat sneller door de week heen gaan. Ik heb aardig wat beleefd, maar toch is voor mijn gevoel de week heel vlug gegaan.
Zoals sommige van jullie al op Facebook hebben gezien ben ik vrijdag na het werk naar Jakarta gegaan. Ik werd daar met veel liefde opgehaald door Bibiana, mijn nichtje. Vervolgens heeft zij mij afgezet bij Jalan Jaksa, een backpackers gebied waar Casper verbleef. Het was gelijk vertrouwd en ik trok gelijk een biertje open met Casper, zijn reismaatje Aiden en twee duitsers die zij daar ontmoet hadden.
Op dat moment was het er gezellig druk er was namelijk een evenement bezig met o.a. live bands dit dachten dat ze beter waren dan The Eagles. Vooral de uithalen waren hilarisch.
Uiteindelijk hadden Casper, ik en Sophia (die we daar ontmoet hadden) een doorzakkertje gedaan. Ik zou de volgende ochtend opgehaald worden door Bibiana en familie opgehaald worden om vervolgens naar een safari te gaan.
Na zeer weinig slaap struinde ik naar de plek waar zij mij op zou pikken. Na drie kwartier waren ze er nog niet, dus ging ik op de stoeprand zitten en maakte ik een praatje met de plaatselijke bevolking. Gezien de zware nacht kon ik mijn ogen nauwelijks open houden. Bibiana nam ook haar telefoon niet op, dus ik stond op het punt om weer terug naar bed te gaan. Maar op het moment dat ik opstond, trok het mannetje naast mij aan mijn mouw en zij dat er iemand vanuit de auto naar mij zwaaide. Oke, na precies een uur te laat te zijn vertrokken we. Ik stapte de auto in en viel instant in slaap. Toen ik wakker werd, stopte we voor een huis, waar meer familieleden waren. Ik had nog niet helemaal het besef waar ik was, maar ik kreeg al snel allerlei snacks voorgeschoteld. Na een beetje wakker te zijn geworden begon ik het te begrijpen en na een aantal kopjes koffie was ik weer topfit. En had ik daar de grootste lol, ookal spreekt maar weinig van mijn Indonesische familie redelijk Engels.
Eerst dacht ik dat het safari park redelijk dichtbij was, maar dit scheen in Bogor te zijn. Zonder verkeer was dit een uur rijden, maar zoals jullie wellicht weten is Jakarta een van de drukste steden. Na een helse rit van ruim 4 uur in de file staan, genoten we een uurtje van de safari en pakte daarna een lunch met een verbluffend uitzicht. Gelukkig duurde de terugreis ongeveer 2 uur dus was ik op tijd om weer bij Casper aan te sluiten.
Eenmaal aangekomen gingen we de gebruikelijke barretjes af en hadden dikke vrienden gemaakt met een aantal indonesiers, die tot nu toe om de 5 minuten een bericht sturen wanneer wij weer terug naar Jakarta komen.
De volgende dag namen Casper, Aiden, Sophia en ik afscheid en gingen we allemaal een eigen kant op.
Ik vloog weer naar Bali om weer terug naar de realiteit te gaan. Vanaf maandag waren de dagen redelijk eentonig, gelukkig kon ik elke avond wel afspreken met mijn Britse vrienden Harry en Jack. Wel moet ik zeggen dat wij ons geen een avond verveelden, elke avond waren we weer op een zeer relaxte plek gekomen, waar vriendelijke mensen waren. Zo is het hier vrij normaal dat ze hier films projecteren en dat ze allerlei zitzakken en lounge banken gereed hebben. Daarnaast zijn hier veel bbq's aan het strand waar je voor en schijntje onbeperkt kan eten. Wat eten betref kunnen jullie zien dat het helemaal snor zit.
Ik heb afgesproken dat ik volgende week met hun een lang weekendje naar Ubud ga, om onder andere de vulkano te klimmen en een kapper te pakken :).
Gister was het een interessante dag, er kwam namelijk een oud stagiair. Hij vertelde mij dat hij dit kantoor helemaal heeft verbouwd en dat er voor mij slechts twee bureaus waren met een ventilator waar 8 man aan zat.
Nu is het kantoor aardig goed geregeld bij ons, met een goed werkende airco en zeer comfortabele stoelen, dus ik heb mazzel. Toen vroeg ik aan hem wat hij precies deed. Hij keek in de lucht en moest erg goed nadenken. Ik stootte hem aan en zei dat ik gelukkig niet de enige was die zich schuldig voelde om in het Indonesische tempo hoef te werken. Van te voren dacht ik namelijk dat ik mee zou werken aan de website, maar blijkbaar heeft mijn bedrijf een bedrijf in dienst die de website op zich neemt. Aan de ene kant vind ik dit wel jammer, omdat ik mijn technische kennis wou verbeteren. Aan de andere kant is mijn studie heel breed en kan ik mij gaan richten op andere belangrijke aspecten, zoals gebruikersonderzoeken, marketing en social media.
Sara en Tinie, de meisjes die de eerste dagen zich over mij ontfermde, gaan vrijdagochtend weg. Dus mede omdat er ook een ex stagiair langs kwam, vierde we een soort afscheid/welkom feestje. Na een gezellige avond met gemengde gevoelens was ik weer huiswaarts gekeerd.
Het is fijn dat ik me steeds meer vertrouwd begin te voelen. Samen met Harry en Jack ontmoeten we veel nieuwe mensen. Regelmatig hebben we het er met mensen over, dat over de plek (Canggu) waar wij zitten een hele relaxte sfeer hangt. Er zijn hier veel surferboys, maar ook oudere mensen die geen zin meer hadden in het drukke westerse leven en zochten naar een plek waar tijd geen rol speelt. Daarnaast gelukkig ook redelijk veel mensen die zoals ik niet 24/7 in de drukte willen zijn, maar toch willen genieten van dit eiland. Je maakt hier snel met iemand een praatje, die dan tijdelijk je beste vriend is.
Overall ben ik zeer tevreden mijn keuze tot nu toe en ben ik benieuwd wat mij de komende weken staat te wachten.
Selamat tinggal!
-
28 Augustus 2014 - 18:18
Loes:
Hey Ir, zit met een glimlach te genieten van het verslag. Je bent nog maar 15 dagen weg en nu al zoveel ervaringen..... Dat je het zo snel naar je zin hebt en je draai al meer hebt gevonden is fijn te lezen. Houden zo! liefs van ons, mam X -
28 Augustus 2014 - 18:50
Raymond:
Hey Ir, wat leuk te horen dat je al in je eerste week zoveel gedaan hebt en veel mensen hebt ontmoet. Dit belooft nog wat voor de komende maanden -
28 Augustus 2014 - 23:40
C. Smit:
Lieve Irvan,
Hartstikke leuk joh, dat verslag van jou. Opa zit naast mij te genieten van al die belevenissen. Wij zitten -naar ons gevoel- alweer in Indonesie. Vooral toen we je foto zagen op de Puntjak? met het prachtige uitzicht.
Heerlijk voor je dat alles zo relaxt verloopt. De mensen zijn inderdaad vaak vriendelijk en behulpzaam, vooral als het om mensen uit Nederland betreft. En... omdat ze je gewoon heel interessant en lief en mooi vinden!
Spreek je al een ietsiepietsie Indonesisch? Het is niet moeilijk, toch? Enfin, de mensen daar vinden het altijd fijn als je interesse toont in hun taal en dus probeert het te spreken.
Hier, in Amsterdam, zit Grace ook vaak achter de computer en chat dan met haar familie.
Zoeven zei ze dat ze graag in het engels wilde mailen naar een vriendin van haar dochter Dewi.
Toen ik haar vroeg waarom ze dat niet met Dewi doet, antwoordde ze dat ze niet zo goed engels kan spreken.
Later wil ze dat haar dochter ook naar Nederland gaat om beter engels te leren.
Om kort te gaan, uiteindelijk heb ik dat mailtje voor haar zitten te vertalen van het Indonesisch naar het engels. Het bleek dat ze die taal niet meer machtig is.
Zo kasian toch! Grace is best aardig hoor, en ze is gelukkig wel snugger. Ze moest nog van alles leren. Zoals omgaan met de warmwaterkraan om te douchen. De waterkoker, oven, stofzuiger , etc. Er gaat echt een wereld voor haar open. Toen we met een grote groep mensen gegeten hadden, wilde ze daarna
de vaatwas doen. "Dat hoeft niet" zei ik. "We doen dat maar in de vaatwasser". Äpa itu, mana bisa? Air datang dari mana?" vroeg ze. Ja, voor haar is alles nieuw natuurlijk.
Wel Ir, ik ga nu maar naar bed. We willen graag nog veel meer weten van je belevenissen op Bali en in Jakarta. Toch wel fijn dat je daar ook wat familie hebt. Geniet maar van de tijd in de Gordel van Smaragd!
Doei, doei xxx.
i -
29 Augustus 2014 - 14:35
Joyce:
Hi Irvan,
Tjonge wat n verhalen weer. Zó super. Ben gewoon jaloers hoe je t allemaal doet. Je hebt echt n goede keuze gemaakt door daarheen te gaan. Goed voor je studie, voor je ervaringen, je mensen kennis en gewoon je persoonlijke ontwikkeling. Dit gaat niemand je meer afnemen! Mooi is dat hè, dat alles in een niet zo gejaagd en gestrest tempo toch gebeurt. Kunnen ze hier nog van leren haha. Geweldig dat je al zoveel familie hebt ontmoet en zoveel "beste" vrienden hebt gemaakt. Je dagen zullen wel omvliegen 'Time flies when you're having fun' !!! Hoe is je Indonesisch nu? Opa gaat nu net met Grace belanja, dus ik was ff, vanuit t raam, aan t blèren. In het Indonesisch uiteraard! Stoer hè?
Hé lieve schat, ik kijk uit naar t volgende vehaal vh continuing story of ... Irvanopstage! Wees alsjeblieft voorzichtig en ga maar niet surfen hahaha.
Doei kanjer, salam hangat & lees je gauw XXXXXX Selamat bekerja
Dikke kus, Joyce
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
