Week 3: C'est la vie

Beste belangstellenden,

Hier ben ik weer met een nieuw verhaaltje.
De week is weer gevlogen, waarbij vooral mijn lichaam het zwaar te verduren had.

Laten we bij het begin beginnen.
Op de vrijdag had ik weer mijn vertrouwelijk ritueeltje gevolgd. Na weer zwaar te hebben gezwoegd op het kantoor, had ik met Harry en Jack afgesproken bij 'Old Mans' de plaatselijke bar/restaurant waar van 5 tot 6 happy hour is. Ook waren er nog twee Britten en twee Amerikanen die ik al eerder gesproken had. We kwamen op het idee om op het strand de zonsondergang te gaan bekijken. Omdat happy hour bijna voorbij was, nam ieder nog twee grote bintangs en glazen mee. We werden lichtelijk scheef aangekeken, want we liepen er als een stel alcoholisten bij. Na de prachtige zonsondergang hebben we nog een hapje gegeten bij Old Mans en vervolgens naar de live band geluisterd met een uiterst getalenteerde zangeres en saxofonist. Het was erg fijn om dit te aanschouwen, alleen vonden een paar hippies het leuk om voor onze neus uit de mans de dansen als zombies, waardoor we niks meer konden zien.
Na afscheid genomen te hebben van de Amerikanen en twee britten die weer verder gingen reizen, gingen Harry en ik ook naar huis.

De volgende dag had ik een weekend voor mijzelf en besloot ik voor de derde keer in mijn leven te gaan surfen. Wel begon ik een beetje last van mijn keel te krijgen, maar ik nam dat voor lief. Op youtube nog een aantal tips gezocht, want het lukte me steeds niet om snel op te staan. Ook zag ik dat het voor beginners beter is om in het 'whitewater' te beginnen, dus als de golf is gebroken nog mee te gaan met de stroming en het schuim. Toen ik in de zee ging, en probeerde het whitewater mee te pakken, het lukte me op binnen no-time op te staan. Door mijn enthousiasme wou ik meteen de 'echte' golf pakken. In de ochtend waren de golven prima, niet te hoog en ook niet te snel achter elkaar. Een uur later was het verhaal heel anders, een poos bleef het helemaal plat, waarna uit het niets een reeks huizenhoge golven kwamen.
Toen ik even een rust momentje had met de andere surfers, zag ik de duitsers die ik in het begin had ontmoet, samen met Sara en Tini. Voordat ik hallo kon zeggen, kwam er een gigantische golf van ongeveer 3 a 4 meter hoog. Dit was ongeveer de hoogste die ik heb gezien op dit strandje. Ik probeerde onder de golf te duiken, maar er zat flink wat kracht achter en ik voelde dat ik een aardig stuk werd meegesleept. Toen ik weer boven kwam, was de volgende golf weer in aantocht en sleepte me weer een stuk mee. Dit herhaalde zich nog twee keer. Ik weet dat ik een aardig eindje in de zee was, maar nu was ik aardig dichtbij de rotsen. Dus met alle energie die ik nog over had, probeerde ik van de rotsen af te zwemmen. Dit was me gelukkig gered, maar ik had even geen trek meer om te surfen.
Met de kennis van nu hoorde ik dus dat op zaterdagen de golven het hoogst zijn en zeker na 12 uur 's middags, dus dat weet ik ook weer voortaan :)

Na mijn escapade op zee, ging ik een hapje eten. Even later kwam een van de duitsers, Dominik, naar mij lopen. Hij kreeg zijn eigen surfboard tegen zijn hoofd en had een hoofdwond. Het viel gelukkig mee, maar er moest wel even ijs op. Daarna kwamen de andere duitsers en hadden we wat bijgepraat. Zij gingen toevallig de volgende dag naar Nusa Lembongang, hetzelfde eilandje waar ik ook naartoe wil. Er zijn weinig toeristen en een van de beste plekken om te surfen.
Na het middagmaal hadden afgesproken om rond 7 uur te verzamelen bij een plek waar ze een surf film gingen opzetten.
Ik had nog met Harry en Jack afgesproken om een hapje te eten en onze plannen voor Ubud wat concreter te maken. Toen ik bij de warung aankwam, strompelde Harry naar mij toe en had een flinke snee in zijn voet, wat uiteraard ook kwam door het surfen. Alleen was hij bij een gedeelte waar het nog gevaarlijker. Dus het was een onrustig surfdagje. Na het eten gingen we naar de plek waar de duitsers waren om de film te kijken, alleen was dit een film uit 1978 en niet een die in mijn favorieten lijstje gaat.... Na de film keerde Harry, Jack en ik weer huiswaarts en hadden we kortstondig afscheid genomen, omdat zij een eerst 5 dagen naar de gili eilanden gingen. Na thuiskomst nog gezellig met de familie geskypet.

Toen ik zondag opstond was mijn keelpijn exponentieel gestegen en had ik ook spierpijn (op dat moment dacht ik dat het door surfen kwam). Na wat gedronken te hebben werd het wat minder en pakte ik mijn scooter om naar Seminyak te rijden, naar o.a. het hotel waar mijn ouders zullen verblijven in December. Na het ritje heb ik een heerlijke lunch genoten en ben ik weer naar huis gereden. De spierpijn, ging nu ook naar mijn benen en armen, dus ik kreeg al een naar voorgevoel. Ik probeerde toch de dag voort te zetten en had tenminste nog een hapje eten genomen, met de hoop dat ik me wat beter zou voelen. Ik was al gewaarschuwd voor een bali belly en bali fever, dat ik vroeg of laat een van deze twee zal krijgen. Nou, in de avond was het zo ver en kreeg ik na spierpijn, hoofdpijn, keelpijn ook ontzettend last van mijn buik en werd ik heel duizelig.
Het was een helse/avond nacht, waarbij ik op het ene moment ijskoud had en op het andere moment stikheet. Tegelijkertijd was het heen en weer naar de wc rennen. De volgende ochtend zei ik tegen Balint dat ik waarschijnlijk een combinatie van de bali belly en bali fever had. Ik dook daarom mijn bed weer in om toch een paar uurtjes te slapen. In de middag werd ik weer wakker en voelde me eigenlijk een stuk beter, behalve dat mijn keel redelijk was opgezet en nauwelijks meer kon praten. Ik was dus maar weer aan het werk gegaan, omdat ik geen zin had om de hele dag in mijn bed te liggen.

Helaas waren de dagen erna, niet de leukste die ik heb beleefd in Bali. Ik moest het doen zonder mijn trouwe makkers Harry en Jack, waarmee ik elke avond mee ging eten en via hun weer nieuwe mensen leerden ontmoeten. Ik had dit natuurlijk voorzien dat zij weg zouden gaan, maar toch vond ik het lastig om de avonden vooral in je eentje door te brengen. In restaurants ben je vaak niet de enige die alleen eet, dus maak je nog wel eens een oppervlakkig praatje. Maar daar ben je ook snel klaar mee. Helaas had ik met niemand een klik zoals ik bij Harry en Jack wel had.
Toen ik na ging denken over de lange termijn, leek het me toch leuker om met andere studenten te zitten. Hierover heb ik met Frieder gesproken en had ik ook laten doorschemeren dat ik niet helemaal tevreden was over mijn situatie. Ik zei tegen hem dat ik het niet zo tof vond dat ik de enige stagiair was, terwijl hij dat wel zei en dat hij mij vervolgens in mijn eentje boven het kantoor heeft geplaatst. Frieder begreep me helemaal en zei dat hij zich in ging zetten om wat anders voor mij te zoeken. Hoewel ik het gevoel had dat hij dit meende, kwam hij niet echt met concrete voorstellen of met plekken aan van zijn studententijd die inmiddels al waren vervangen door hotels of guesthouses. Uiteindelijk kwam ik zelf bij een site terecht waar een aantal villa's beschikbaar waren op een perfecte locatie en niet al te duur waren. Bij mijn eerste verzoek was het meteen raak en kon ik de volgende dag langskomen voor een bezichtiging. Daarnaast had ik een oproepje geplaatst en was ik gevraagd door drie duitsers om hun laatste kamer op te vullen, maar het lag in Seminyak wat toch niet mijn voorkeur was. Ik had namelijk niet zo'n zin om elke dag door dat drukke verkeer te gaan. Dus ik had deze aanbieding in de ijskast geplaatst.

Woensdag kon ik de kamer bezichtigen, het is 8 minuutjes rijden van mijn werk en het is ook 8 minuutjes van Seminyak. Ideaal voor mij dus. Eenmaal bij de villa aangekomen zag ik 4 meisjes oefenen met scooters. Toen ik vroeg of dit huisnummer 6 was, keken ze me aan als herten die tegen een koplamp aankijken. Gelukkig kwam de schoonmaakster al naar buiten gelopen die me rond zou leiden. Ik kreeg al een donkerbruin vermoeden, na de 4 meisjes buiten te hebben gezien, dat ik wellicht de eerste jongen zou worden. De villa zag er overigens prima uit met een leuk zwembadje en dakterras, waar in totaal 8 mensen konden wonen. Binnen zag ik nog een meisje op de bank, wat voor mij een totaal van 5 meisjes maakte. Even later vroeg ik aan de schoonmaakster, of er nog jongens woonden in huis en of er nog een jongen een kamer ging betrekken. Ik kreeg daarop te horen "No you're the only man, very lucky!!". Okee, dit was dus een vrouwenhuis, kan zijn voordelen hebben maar ook zeker zijn nadelen.

Weer aangekomen op het kantoor ging even nadenken en wou ik toch terugkomen op de andere aanbieding van de drie duitse jongens in Seminyak. Helaas kreeg ik te horen dat de kamer al was vergeven, dat ging dus razendsnel. Van mijn collega Judith kreeg ik te horen dat inderdaad het buitenlandse semester een week geleden is begonnen. Het heeft zijn voordelen dat er hier en daar wat beschikbaar is, maar ook de nadelen dat het razendsnel is vergeven. Dus ik wist dat ik snel moest reageren op de villa die ik net bezocht had. Ik had de bemiddelaar gevraagd of ik mijn definitieve besluit tot volgende ochtend mocht uitstellen. Dat kon gelukkig. Ik heb dus met meerdere mensen overlegt en er een nachtje over kunnen slapen. Uiteindelijk heb ik besloten om het te gaan doen, omdat het maandelijks opzegbaar is en niet duur is. Het is nog altijd beter dan in je eentje in een villa zitten. Ondertussen kijk ik natuurlijk rond en mocht ik iets vinden, neem ik de tijdelijke dubbele woonlasten dan maar voor lief. Maar wie weet bevalt het me prima in het vrouwenhuis en blijf ik daar gewoon.

Morgen ga ik voor een lang weekend naar Ubud toe waar ik mijn trouwe rakkers Harry en Jack weer ga ontmoeten en ga ik dinsdag al verhuizen in de nieuwe villa. Ik ben benieuwd hoe het zich allemaal uit gaat pakken en hou jullie uiteraard op de hoogte.

Doeii!

Irvan